Anđelima Svjetlosti skrivenima pod maskom neprimjetnih ljudi koji bljesnu osmjehom u gradskoj gužvi. Predano zagledana u uobičajeni prizor, zašumila je u šumu prvog jesenskog vjetra. U zelenilu krošnje ugledanom kroz poluotškrinute škure listala se knjiga ispisana nevidljivim perom tek jednog Anđela u mnoštvu: « Samo Anđeli mogu prepoznati Anđela», šumio je glas iz vjetrovite knjige. .
Iz nevidljivog pera jednog Anđela
Ove riječi pišem Tebi, Tebi i Tebi, da, da, svima Vama kojima se budi sjećanje na Anđeoski beskraj suptilnih Anđeoskih energija, Vama koji tragate za smislom i svrhom svoje Duše i koji pogled upirete prema nebu promatrajaći oblačak na nebeskom plavetnilu iznad sebe i na trenutak, u nevjerici , svjedočite čudu dok bijeli oblačić poprima oblik Anđeoskih krila.
Pismo Anđeoskim prijateljima
Nebo se obojalo raskošnim rumenilom. Na mreškavom morskom valu razlijevao se purpur. Vivias je sjedila na šljunčanoj plaži zagrljena tišinom, zagledana u Sunce koje graciozno nestaje iza brda Svetog Mihovila. Pitala se zašto su vrhu brda dali ime Arhanđela i na trenutak je poželjela kroz suton uploviti u naručje Arhanđela Mihaela.